Երիտասարդ ընտանեկան զույգը տեղափոխվել է Իսրայել ապրելու։ Արմատներով նրանք այնտեղից էին, սակայն ծնվել և աշխատել են Սանկտ Պետերբուրգում։
Իսրայելում ծնվեց նրանց որդին։ Նա ուներ մեծ կապույտ աչքեր, բաց գանգուր մազեր և շատ մաքուր հայացք։
Նրանք ապրելիս են եղել Վերին Նազարեթում։
Երիտասարդ ծնողները որոշել են հանգստանալ Սանկտ Պետերբուրգում՝ երեխային բոլոր տեսարժան վայրերը ցույց տալով։ Ամառային այգում տղան մի տատիկի է հանդիպել։
Տեսնելով, որ տատիկը փորձում է հարմար տեղավորվել նստարանին՝ տղան հարցրել է՝ արդյոք նա հիվանդ է։
«Այո՛, սիրելիս։ Մեջքս է շատ ցավում։ Ոտքերս շուտ են հոգնում»,-ասել է տատիկը։
«Ցանկանում եմ, որ տատիկն այլևս չհիվանդանա»,-ուշադրությամբ նրան լսելուց հետո ասաց տղան։
Դա շատ անկեղծ հնչեց։ Հուզված տատիկը հարցրեց, թե նա որտեղից է։
«Նազարեթից, տատի՛կ»,-ասաց փոքրիկը։
Դա լսելով՝ տատիկը ձեռքը տարավ սրտին և դանդաղ ներքև սողաց նստարանից։
