Հոլովակ է տարածվել, որտեղ երևում է մեր ռազմագերու հրաշալի, խնամված վիճակը։ Նույնիսկ հոգեբան կամ ժեստագետ պետք չէ լինել, որ հասկանաս, թե որքան լավ են վերաբերվել գերուն։
Այո, մենք էդպիսին ենք ի տարբերություն հակառակորդի, որը հաճույք է ստանում խոշտանգումներից։ Վստահ ենք, վայնասուն կսկսեն «հարևանները» ասելով, որ մենք ստիպել ենք սա ասել և այլն, սակայն իրոք, որ պետք չէ լինել ժեստագետ հասկանալու, որ նրան որևէ մեկը որևէ խոշտանգման չի ենթարկել այդ մարդուն։
Իսկ ի՞նչ ենք մենք տեսնում դիմացինների վարմունքից։ Ինչպե՞ս են նրանք վարվում մեր գերի ընկած քաղաքացիների հետ։ Վստահորեն սա ևս ապացույց է մեր էթնիկական ու էթիկական տարբերությունների մասին, երբ նույնիսկ մենք, որ պետք է չարացած լինեինք աշխարհի հանդեպ։
Բայց հումանիզմը մեր էությունից չես հանի, իսկ իրենք դրան ծանոթ չեն, ինչպես ծանոթ չեն լինում վայրի ցեղերը քաղաքակրթությանը։
