Համակարգչային տեխնոլոգիաների դարաշրջանում երեխաների կախվածության խնդիրը գաջեթներից դառնում է գլխավոր խնդիր։
Շատերը, հավանաբար, մեկ անգամ չէ, որ նկատել են պատկերը, երբ ծնողները երեխային սմարթֆոն են տալիս, որպեսզի նա նրանցից «կառչած մնա»: Հաղորդակցման հմտությունները մեզանում դրվում են մանկությունից: Մանկաբույժների կարծիքով ՝ 0-ից մինչեւ 3 տարեկան տարիքը շատ կարեւոր է տեսողության զարգացման, խոսքի ապարատի ձեւավորման եւ երեխաների բառապաշարի հարստացման համար:
Երեխաները մինչեւ 3 տարեկան հատկապես կարեւոր է, որքան հնարավոր է խոսել ծնողների եւ հասակակիցների, այլ ոչ թե մոր սմարթֆոնի հետ: Մանկաբուժության ամերիկյան ակադեմիան հայտարարում է, որ 0-2 տարեկան երեխաներն ընդհանրապես չպետք է ենթարկվեն էլեկտրոնային սարքերի ազդեցությանը։ Իսկ 3-ից մինչեւ 5 տարեկան հասակում գաջեթներից պետք է օգտվեն ոչ ավելի, քան մեկ ժամ օրը, 6-ից մինչեւ 18 տարեկան ՝ օրական երկու ժամ:
Այստեղ են հիմնական պատճառները նման որոշման՝
— Կախվածություն հեռախոսներից
— Ազդեցություն ուղեղի զարգացման վրա
— Զարգացման ուշացում
— Գիրություն
— Քնի հետ կապված խնդիրներ
— Հոգեկան խանգարումներ
— Ագրեսիվություն, դաժանություն
— Իրականության զգացումի նվազեցում
— Անհետաքրքրություն ամեն ինչուն
— Անտարբերություն, անտարբեր վերաբորմունք շրջապատի նկատմամբ
Խլել սմարթֆոնը չարժե, բայց սահմանափակել այն ժամանակը, որ երեխան ծախսում է էկրանի մոտ, այնուամենայնիվ, անհրաժեշտ է։ Մանկաբույժները խորհուրդ են տալիս մշակել գաջեթներից օգտվելու հստակ կանոններ ամբողջ ընտանիքի համար։ Օրինակ, որոշել այն վայրերը, որոնք ազատ են հեռախոսներից՝ խոհանոց, հյուրասենյակ կամ մեքենա։ Ցանկալի է պայմանավորվել, որ ճաշի սեղանի շուրջ հեռախոսներին տեղ չկա։
Լավ կլիներ պնդել, որ քնելուց մեկ ժամ առաջ երեխաները ոչինչ չեն նայում։ Ավելի մեծ արդյունքի հասնելու համար կարելի է համերաշխություն ցուցաբերել եւ սահմանափակումներ մտցնել նաեւ ծնողների համար (Գուցե դա օգտակար կլինի նաեւ ծնողների համար): Լավագույն բանը, որ կարող են անել ծնողները իրենց երեխաների համար՝ ներկայացնել «ժամանակ առանց սարքերի», մի կողմ դնել հեռախոսները եւ պլանշետները, եւ պարզապես շփվել, խաղալ, կատակել եւ իսկապես մոտ լինել:
