Թ․ Թովմասյանը ավյունով լցված, կենսախնդությամբ փայլող վառվռուն կերպար էր, որը երբևէ կռիվների մեջ չէր էլ ներքաշվում ու միշտ խաղաղասերություն էր գալիս իր բնավորությունից։ Սակայն 18տարեկան առյուծ-տղան մարտական դաշտում իսկական քաջազնունի դարձավ ու խոցեց հինգ հարձակվող տանկ։
Ցավոք, զոհվեց, երբ պատրաստվում էր վեցերորդը խփել։ Հայրը Թ․ Թովմասյանը ասում է, որ ինքն երկու օրում Ղարաբաղում «տանկ խփող» խոխայի անուն էր հանել։ Հպարտություն է իհարկե, սակայն ով կուզենա զգալ այդ հպարտությունը, երբ մասնիկը իր չկա։
Թ․ Թովմասյանը գումար էր հավաքում մեքենայի, սակայն ընտանիքը այդ գումարը ուղղելու է զինվորներին։ Թ․ Թովմասյանի ընտանիքը ուզում է որդու բարությանը ու ուժին զարկ տալ նաև այս կերպ։
Հաստատ Թաթուլը էդպես կվարվեր անխոս։ Կենսախինդ Թաթուլին հիշելու ենք հավերժորեն ու երախտապարտության զգացումով ենք ապրելու նրա պես աներևակայելի քաջերին։ Փառահեղ մեր տղերքին, որ ծնկել թույլ չեն տվել ու չեն տալու։
