Երևակայել որ վայրատեղ մի կա , ուր հարմարակցված են տեղաբնակները էլէկտրականության չունենալով ապրելը դժար է, բայց այդ առասպելական տեղը՝ Գիլանն է։ Հարմարակցված բնակչությունը խրթինությունները հաղթահարում է մտածելով հարմարություններ ու օգտարարություն գտնելով ամենաանօգտարար իրերի մեջ, հարմարեցնելով կենցաղին։
Տաս Վաղեմաբնակ, որոնց առաջարկվել է գնալ, բայց ուր գնալ կարող էին։ Գյուղակի մի մասը գնաց, իրենք էլ էնպես են մնացել կարծես չկան։ Ժամանակականգառ է եղել ու ինչպես վաղեմաբնակներն են ընդգծում թվացնում են թե իրենք էլ չկան։ Ամենը ձեռքերի միջոցով արած բնակիչները չեն էլ գանգատվում, ասում են իրենցն է ու վերջ։
Վայրային կենդանիներին հարևան լինելն էլ չի վախեցնում։ Դիմացկունությունը խաղային բան չէ, իրենք ձեռք են գցել տարիներում։ Հետագան հստակ չէ, թեպետև ժամանականգառ գյուղակում բալիկ ճստիկ կա ու պապիկի ասած․ ինքը ստեղ կմնա ՝ մեզի պես՝ շնեացնելու։
Հուսանք մի օր ռեսուրսները կզարգանան առասպելական գյուղի ու կորովային վաղեբնակների։
