Ծննդատուն՝ «Ես հրաժարվում եմ, երեխայի ճակատին մի բշտիկ կա, նույնիսկ Instagram չեմ կարող նկար գցել»

Այս պատմությունն իմ հոգում ընդմիշտ բիծ է թողել։ Երբեք չեմ մոռանա…

Երբ սովորում էի համալսարանում, ես անցել եմ պրակտիկան ծննդատանը: Այդ երեկո ինձ առաջարկեցին աշխատել հիմնական թիմի հետ, այսպես ասած, մթնոլորտ ներթափանցել, ես ուրախությամբ համաձայնեցի։

Միջանցք ներխուժեց մի սայլակ: Երիտասարդ կինը բղավում էր ոչ նորմալ ձայնով։ Նա հայհոյում էր է և պահանջում բաժանմունքի վարիչին։ Նրան ձեւակերպեցին, զննեցին:

— Քրիստինա, եթե դուք արդեն այդքան գոռում եք, ոչ մի ուժ չի հերիքի ծննդաբերության համար, դեռ շուտ է, դեռ պետք է համբերել, — ասաց Իրինա Անդրեեւնան, մեր բժիշկը:

— Որտեղ է Անտոն Ալեքսեեւիչը, ես նրան զանգեցի, նա արդեն պետք է լինի այստեղ: Ես նրա հետ պայմանավորվել եմ, նա ծնունդ պիտի ընդունի, — հուզված վրդովվել է ծննդկանը։

— Հանգստացեք, նա շուտով կգա։

— Շտապելու ոչինչ չկա, հանգստացեք, ուժ հավաքեք, դրանք պետք կլինեն ձեզ, — մեղմ ու բարյացակամ հնչում էր բժշկի ձայնը:

Կինը հանգստացավ, երբ դուռը բացվեց եւ բաժանմունքում հայտնվեց մուգ մազերով տղամարդ, նյարդային եւ շնչահեղձ:

— Որտեղ Է Քրիստինա Կրոտովան: Նրան վերջերս շտապօգնությունն է բերել, նա ծննդաբերում է, — գոռում էր տղամարդը։

Ես եւ հերթապահ մանկաբարձուհին փորձեցինք նրան ընդունարան բերել, բայց ապարդյուն, նա մեզ չէր լսում։ Այդ ժամանակ օգնության եկավ մեր անեսթեզիոլոգը։

— Հարգելիս, դու կնոջդ հետ ծնելու ես, — հարցրեց նա իր ցածր ձայնով, — անալիզները, ֆլյուրոգրաֆիան ձեր հետ է:

— Ի՞նչ։ — վախեցած հարցրեց տղամարդը, — ոչ մեկի հետ չեմ ծննդաբերելու, կինս ձեզ մոտ է։

— Դե, պապա, այստեղից դուրս արի։ Այստեղ օտարների տեղը չէ, այստեղ ստերիլություն է հարկավոր, հասկանում ես։ Մենք բոլորս լավագույնը անելու ենք, դուք կարիք չունեք անհանգստանալու: Հենց որ ծննդաբերի, մենք կտեղեկացնենք ձեզ:

Դժգոհ տղամարդը դուրս եկավ։

Եկավ Անտոն Ալեքսեեւիչը, մեր ղեկավարը:

8 ժամ վայրի գոռգռանքից, կեսարյանի պահանջներից եւ բուժանձնակազմի նկատմամբ սպառնալիքներից հետո Քրիստինան ծննդաբերեց:

2800 գ քաշով փոքրիկ քաղցր աղջկան տեղավորեցին մոր կրծքին։

Քրիստինան նայեց անօգնական փխրում բալիկին և հարցրեց:

—  Իսկ, ի՞նչ է դա նրա ճակատին:

— Դա հեմանգիոմա է, ոչ մի սարսափելի բան, ամենայն հավանականությամբ, ժամանակի հետ կանցնի, — պատասխանեց մանկաբարձուհին:

Երիտասարդ մայրիկին տեղափոխել են մեկտեղանոց պալատ, բարձր հարմարավետությամբ։

Հաջորդ առավոտ, ես խնդրեցի գնալ նրա մոտ, իմանալ, թե ինչպես է:

Ես տեսել եմ, թե ինչպես է իր պալատից դուրս եկել մանկաբույժը, իսկ մոտենալով ավելի մոտ, լսեցի հեռախոսազրույցը։

— Ռուսլան, եթե վերցնեմ այն, պայմանագիր չենք տեսնի։ Բժիշկն ասաց, որ սրտի արատ ունի, և այս ամբողջ ամիս ես ստիպված կլինեմ հիվանդանոցներում անցկացնել, այլ ոչ թե հյուրախաղերին։

Ես շփոթված այն բանի համար, որ լսում եմ ուրիշի խոսակցությունը, թակեցի դուռը և ներս մտա։

— Լավ, հետո կզանգեմ: Մինչ օրս, — ասել է նա եւ անջատել հեռախոսը:

— Բարի լույս, ինչպես է ձեր ինքնազգացողությունը: — ջանալով բարյացակամ լինել ես հարցրեցի։

— Ոչինչ, կանցնի կգնա: Ասա, իսկ ում դիմեմ, որպեսզի ձևակերպվի երեխայից հրաժարումը։

— Ի՞նչ։ Դուք լուրջ եք ասում:

— Հասկանում ես, ես երգչուհի եմ, միշտ երազել եմ բեմի մասին, և ինձ վերջերս շատ կտրուկ պայմանագիր են առաջարկել։ Աղջկա հայրը իմ պրոդյուսերն է։ Իսկ երեխայի առողջական խնդիրները… մենք չենք կարող հաղթահարել, և բացի այդ այս սարսափելի բշտիկը նրա ճակատին … նույնիսկ Instagram լուսանկարը չեմ կարող դնել:

— Աննորմալ եք: Լուսանկարը Instagram-ում: Նա ձեր դուստրն է: Իսկ հեմանգիոման կանցնի,- ես արդեն գոռում էի, դեռ պրոֆեսիոնալ սառնասրտություն չունեի։

— Մի համարձակվեք ինձ վրա գոռալ:

Մեր գլխավոր բժիշկը փողեց անձնակազմը, և ինձ տարան օրդինատոր:

Իսկ Քրիստինան հրաժարվեց երեխայից եւ ծննդատնից դուրս գրվեց միայնակ, առանց փոքրիկի: Գնաց երազանքների ետևից:

Ցավալի է միայն, որ նրա փոքրիկ դստեր երազանքները երջանիկ մանկության մասին, հարազատ մոր եւ հայրիկի կողքին, վիճակված չեն իրականություն լինելու:

Понравилась статья? Поделиться с друзьями:
error: Content is protected !!