Մովսեսը սիրում է գետաշենը երգել, երբ ժամանակ է ունենում։ Մովսեսին գետաշեն երգը ոգեշնչում է։
Ապրիլյանից հետո,Մովսեսը ստացավ Ա․ Օզանյանի մեդալ, որը ոգեշնչեց։ Մովսես Մովսեսյանը ասում է, որ նայեցի օդ չտեսա ոչինչ ։ Դիտարկող Արսենը տեսնում է, ասում է նայեք։ Մենք էլ էդ պահին նայում ու կրակ ենք բացում։ Կողքից ասեցին կպել ես, չպատկերացրի, բայց երբ տեսա, որ կպել եմ, անբացատրելի էր։
Կողքից էլ սկսեցին գովալ, լրիվ շփոփվեցի։ Մովսեսը ծնողներին չի հայտնել, այլ սպասել է, որ զլմներում գրեն ու նրանք տեսնեն։ Խփելուց հետո այնպիսի ուշադրություն էր, որ ես քաշվում էի, սա էնպիսի բան չի, որ ինձ հերոս համարեն։ Մեր մյուս տղերքը ուղղաթիռ են գցել ու նույնիսկ հակաօդայինից չեն, այ էդ հերոսություն է, որ անում են ոչ իրենց պրոֆիլի գործը ու անում են էդպես։
Մովսեսը անփառասեր էություն ունի։ Առանց պաթոսի անել հերոսական քայլեր ու մնալ համեստ։ Էսպիսին է Մովսեսի տեսակը։
