Հետպшտերшզմյան այս ծшնր վիճակն էլ ավելի է ծшնրանում, երբ կարդում ենք մեր հերոսների պատմությունները, որոնք մեկը մեկից դшժնш են; Բայց չկարդալ ու չտեղեկանալ անհնար է։ Պետք է ճանաչել նրանցից յուրաքանչյուրին։
Հերոսի մասին, որ պիտի պատմենք՝ Բախշյան Ալբերտն է։ Նա ծնվել է 2001 թ․։ Մեկնել է ծառայության 2019 թ․։ Ծառայում էր Մատաղիսում, սակայն հետո տեղափոխել են Թալիշ։
Իր ծառայությանը երկար էր սպասել, չէր համբերում։ Պատմում են, որ մեկ անգամ ասել է, թե չի լինի 15-16 տարեկանից տանեն։ Նա տեսողության հետ կապված որոշակի խնդիրներ է ունեցել։ Ու չափազանց շատ էր անհանգստանում, որ թույլ չեն տա մեկնել ծառայության։
Բանակում ծառայելն իր համար կարևորագույն հարց էր։ Պшտերшզմի ժամանակ шկшնն ընկել էր իր վրա։ Ուշագնաց է եղել։ Երբ արթնացել է, ասել է․ «Տղե՛րք, ես մեռա, հետ էկա»։ 18 օր կյանքի ու մшհի կռիվ է տվել։
«Անընդհատ ասում էր, որ պետք է գնա ծառայության; Ասում էր՝ ընկնելու եմ Եղնիկներ, կռիվ է լինելու ու զnհվեմ»,- պատմում է անմաшհացած հերոսի եղբայրը։ Այդպես էլ եղավ։ Հիշատակդ հավերժ․․․
