Վերջերս շատ են ֆբում կամ յութուբում հայտնվում հոլովակներ երեխաներից, որոնք կարդում են բանաստեղծություններ հայրենիքի մասին։ Դրանք շատ անուշ ու հուսադրող են հնչում շուրթերից նրանց, ովքեր ստիպված իրենց մանկական պայծառությանն նվիրված բանաստեղծությունների փոխարեն, ընթերցում են «մեծական», երբեմն դաժան ու տխուր պատումներով բանաստեղծություններ։
Բայց, մեր ֆատումը այդպիսին է ու մեր ֆատումի ուղեծիրը փոխելը ու միշտ դեպ կյանքը ձգտելը, գալիս է հենց վաղ հասակից։ Փոքրիկ բալիկը կատարում է նոր գրված մի բանաստեղծություն, որտեղ իր մեծ ու հայկական աչուկներով, ամեն բառի իմաստը հասկանալով, ուղերձի է վերածում բանաստեղծություն այս, որտեղ այսօրվա դեպքերի մանրամասն պատումն է։
Վերջանում է բանաստեղծությունը կանք ու կլինենքով, որը իրոք մեր ազգի մասին է, որին բարդություններն են ուժեղացնում ու առավել կանգուն են դարձնում երկրիս երեսին։
Հակառակորդների վերջը մոտ է աներկբա, իսկ փառահեղ հաղթությունը բոլոիս շուրթերին է լինելու․․․շատ շուտով։
