Արցախցի փոքրիկների հարցազրույցը առանց արտասվելու չի ստացվի նայել։ Էթերին ասում է, որ դպրոց պիտի գնար, չգնաց։ Ալեքսը առաջինն էր ընտանիքում, որ լսեց կռվի ձայներն։
Ալենը լսելով ձայները մտածել է հրավառություն է։ Ալենը փոշին է տեսել ու հետո ՝ ապաստարանում էին։ Իրենք լրիվ գիտակցում են, թե ինչ է կատարվում, անկախ տարիքից․․․
Աչքերների մեջ դաջված է «կռիվ»։ Երեխաներին կտրել են իրենց բակից ու դպրոցից։ Հարցին, թե ի՞նչ է կռիվը։ Բալիկները տարբեր բաներ են ասում կսկսիծով։ Էթերին ասում է մի բան է ուզում պապային տեսնի։ Ցանկանում են դա բոլորն ։ Ուզում են իրենց օջախն ու պապաներին։
Իրենց հրաշալի են ընդունել, բայց կարոտում են։ Իրենք պաշտում են են իրենց հողը այդ տարիքում անգամ։ Կապուտաչյա բալիկը ասում է ծնված օրվանից էնտեղ եմ, չունեմ ահ , իրենք ահը պետք է զգան ։
