Բաքվի սադրանքների հետևում միշտ թուրքական ականջներ են երևում։ Միշտ է էդպես եղել հակահայկական հռետոբանության մեջ Թուրքիան միշտ առկա է ու համահեղինակ կամ հեղինակ։
Ադրբեջանական լոբին համեմատած թուրքականի թույլ է, բայց Անկարան համ լոգիստիկ համ ֆինանսական ամեն ինչ տրամադրում է կրտսեր եղբորը։ Վերջին Ադրբեջանի կրկեսին Թուրքիան ավելի ակտիվ խառնվեց, բայց ինքն էլ չկռահեց, որ չի կարող նախապայմաններով խոսել Երևանի հետ։
Էրդողանի վարկանիշը փրկելու համար հայերը միշտ հարմար են, որպես հակառակորդ։ Նույնն էլ Ադրբեջանում է և ահա բինգո, ի՞նչ է պետք անել, սադրել։ Էրդողանը ասում է ոչ մի առնչություն հայերի հետ, քանի հայերը նեղացնում են փոքր եղբորը իրենց։
Եվ այս օրերին երկու ցածր վարկանիշ ունեցողներ՝ նախագահներ հասկացան, որ հնացել է տակտիկան, ու կարող է իրենց երկրնեում էլ հայերի թեման այդքան լավ չաշխատի, այլ նույնիսկ անհանգստացնի, որովհետև փաստորեն Հայաստանը թույլ չէ՞ր, ինչպես նախագահները աղաղակում էին։ Ի՞նչ խաղաքարտ են հիմա օգտագործելու, որ իրենց ժողովուրդը իրենց դեմ չկանգնի։
