Անունս «ԱՐՑԱԽ» է ես չեմ հանձնվում․․․աշխարհն էլ առ ու ծախ է․․․Այսպիսին են տողերը Շ․ Պետրոսյանի նոր երգի, որն իսկական վերադարձ էր հրաշալի կատարողի։
Կարոտած էին շատերն Շուշանին որպես երգչուհու։ Չէ որ նա անտարակույս փառահեղ ձայն ունի։ Միշտ էլ նա անեկբա ջերմություն է տածել Արցախի ու զինվորի հանդեպ։ Նա շատ հայրենասիրական կատարումներ է նվիրել զինվորին էլ Արցախին էլ։
Սակայն նրա անձը քննարկվեց շատ ու եղավ ոչ այքան սիրելի, քանզի քաղաքական ակտիվությունը մեծամասամբ չընդունվեց ու նրան որպես քաղաքական ներկայացուցիչ չընդունեց ժողովորուրդն, որ սովոր էր տեսնել նրան նախ և առաջ, իբրև կատարողի ում իրոք հավանում էին։
90ականների կռվից հետո Շուշանը գնում էր զորամասեր երգում, ու կարծես այժմ էլ է դա կրկնվելու, քանզի նա կատարումով իր այս ազդարարեց հին Շուշանի, սիրված Շուշանի վերադարձը, որի «դեղն» իր երգն ու ձայնն էին։
