Թույլ տվեք գլուխս խոնարհել բոլորի կորստների առջև։ Մեր բոլորի նպատակադրվածությունը պիտի լինի, որ արժանի լինենք այդ զոհերին։
Խոսելով աշխարհի ռեկցիաների մասին, Հ․ Պապյանը ասում է կան անձինք, ովքեր ընկալում են ուր են տանում այս վեկտորները, բայց դրանք անհատներ են ու նյութականը միշտ առաջին պլան է գալիս ու բախվում էն անհատի շահերն ու երկրի շահերն։ Հայոց զինվորը չափանիշ է, որպես կերպար ու անձ։
Շատերը կան Հայաստանի ներսում, որոնք ուզում են ինքնահաստատվեն պահի վրա, բայց մենք դրանք պարտավոր ենք անտեսենք ու մեր ուշադրությունը ճակատ պետք է ուղղված լինի։ Կողոպտել են երկիրը առանց մտածելու էս պահի մասին, պարտավոր են ուժ գտնեն լռեն ու եթե ընդունակ են օգտարար լինել։
Ինձ համար տաս տանկ խոցած տղայի կարծիքն է կարևոր ու ոչ թե փտած ինչ-որ անձի։ Թող բացեն քսակները ու բերեն այդ գումարները զորացման ու գուցե այդ կերպ մեղքերը քավեն։
