Մարատ Պետրոսյանը, մեկ տարի է ծառայող էր, 19 տարեկան, երբ ապրիլյանի ահազանգը եկավ։ Անփորձ, բանակային կարգուկանոնին նոր վարժված տղան չէր պատկերացնում, որ մեկ օր ինքը կանի այնպիսի գործողություններ, որ բոլորին կզարմացնի։
Մարատը հինգ տանկ շարքից հանեց երեք օրում։ Մարատը ասում է նույնիսկ չի տեսել ֆագոտով ոնց են խփում։ Զարավարժություններ էլ չէր տեսել կամ մասնակցել։ Ասում է, նայում է նշանակակետից ու տեսնում էի տանկը, բայց չէի կարղանում նշան բռնել։ Տանկը կորում էր, ու չէր կենտրոնանում ։
Առաջին անգամ, ասում է Մարատը, կրակեցի ծուռ գնաց, ես էլ ցնցումից ուշաթափվեցի, հետո արդեն ստացվեց ու կպավ նշանակակետին։ Նույնիսկ չի հասկացել, որ տանկ է շարքից հանել։ Մարատը ասում է դա մենակ չեմ արել, կողքս ընկերեր-զինվորներս էին։
Ծառայությունից հետո դարձել է ավագ-լեկտենանտ ու ասում է, որ շատ անգամ ավելի կազմակերպ ու պատրաստ են, մի քանի անգամ ամրացած։ Մարատի կարգախոսն է՝ հանգիստ մնացեք, ամեն բան ընտիր է լինելու։