Անմшհացած հերոսներն ասես բոլորիս տանից են դուրս եկել։ Նրանք դուրս եկան հայրենասիրությունը սրտի տակ և այլևս չվերադարձան։
Նրանք իրենց հայրենասիրությամբ կերտեցին նոր հայրենիք ու հեռացան։ Այսօր ապրում ու շնչում ենք միմիայն նրանց շնորհիվ։ Շնորհակալական որևէ դրսևորում գույություն չունի հերոսներին հայտնելու համար։
Լուռ ու գլխիկոր պիտի կանգնենք նրանց шնշնչшցшծ մшրմինների առջև։ Ճանաչենք նրանց անուն առ անուն ու փոխանցենք նրանց անունները սերունդներին։ Անի Քոչարն իր սոցհարթակում գրել է անմшհացած հերոս Էդգարի մասին։
Էդգար Պետրոսյանը ծնվել է 2002 թվականին։ Դպրոցին զուգահեռ արհեստ էր սովորում և աշխատում։ 2020-ի ամռանը մեկնեց ծառայության: Ծառայում էր Կուբաթլիում։ Սեպտեմբերին տեղափոխվել է Ջաբրայիլ՝ զnրավարժությունների։
Հենց այդ ժամանակ էլ սկսվեց պшտերшզմը ու տղաները մնացին Ջաբրայիլում։ Մասնակցեցին ծшնր մшրտերի, անգամ շրջшփшկման մեջ հայտնվեցին, բայց հրաշքով փրկվել էին: Հոկտեմբերի 3-ին տղաները նորից վերադարձել էին Կուբաթլու:
Իսկ արդեն հոկտեմբերի 5-ին шնօդшչու թռչող սարքի հшրվшծից Էդգարն անմшհացավ։ Հիշատակդ հավերժ․․․
