շԿ․Թ-ն Ա․ Երնջակյանի ղեկավարությամբ, երբեք ձևաչափեր ընտրելու ու մշակելու խնդիր չի ունեցել, սակայն պայմանավորված աննախադեպ թատերական պայմաններով, ընտրեցին բացօթյա բեմականացումների ֆորմատը, որի համար շենքի մյուս մասում տեղադրեցին աթոռներ, «կաֆե» բաց երկնքի տակ սիստեմով, սկսեցին խաղալ մի քանի բեմականացում։
Արտիստները կամերայինի ընդգծում են, որ բարդոտ է խաղալ, երբ օրինակ ռեպլիկը ասում ես, ու կարող է օդում կորել, եթե չգտնես ապարատդդ բերանային ճիշտ աշխատացնելու կերպը։ Թեպետև դրանք հաղթահարում են, բայց վախ ունեին խաղալուց առաջ, որովհետև պաուզան ամիսներ էր տևել, իսկ դերասանը մարզիկի նման է, եթե չի խաղում կորցնում է իր «էլաստիկությունը» թե մարմնի և թե մտքի։
Կ․Թ․-ը մշտապես կարողացել է պահել իր կրեատիվ հղումները ու թափ տալ թատերական փոշին, որը օրինակ առկա է շատ թատրոններում։
Կ․Թ-ն նաև երիտասարդացնում է պարբերաբար իր ստաֆֆը, վերցնելով ուսանողների, կամ նոր ավարտածների ու վստահելով կարևոր կերպարներ։
