Շ․ Պետրոսյանի երգը դարձավ գեղարվեստական հիմնը այս կռվի։ Իրոք դա աներևակայելի ու ընդհանրական երգ է, առանձնահատուկ է, ինչպես այս կռիվը։
Շուշանը ասում է առանձնահատուկ է երգն այս, քանզի կռիվն էլ է առանձնահատուկ։ Շուշանի հաար այս երգը նաև ապտակ է աշխարհին, որը անչափ լուռ է։ Երգը դառել է նաև զին․ հիմնադրամի հիմնը։ Այն փայլուն գործունեություն է ունեցել ու ունեցել է հրաշալի աշխատանք։ Մի քիչ պասիվացել էին, որովհետև շատ հարցեր էլ լուծել էին, բայց այս կռիվը նորից, ստիպված այն ակտիվացրեց ու կա հսկայական գործունեություն ծավալելու։
Պետք է շատ աջակցել, որ այդ հիմնադրամը կարողանա աշխատել։ Շատերը կարծես այս երգից հետո վերհիշեցին այն Շուշանին ում անչափ էին սիրում, որպես կատարողի։
Շուշանը ասում է զանգից զանգ ենք ապրում։ Ամենասպասված բառը «զանգեց»։ Թող բոլոր զանգի սպասողները ստանան այդ զանգն ու ապրեցնի այն իրենց։
