Ն․ Զոհրաբյանը շեշտում է, որ չի ննջում նունիսկ, գիշերներն գտնում է նայում է վիդիոներ եվրոպայի կառույցների, որտեղ մեկնաբանվում են մեր գործողությունները։
Ապշում եմ, ասում է Զոհրաբյանը, թե որքան լռակյաց ու բերաններն ջուր արած են։ Խոսում էին մեծ մեծ մարդասիրությունից։ Բա ու՞ր մնաց իրենց մարդասիրությունը։ Եվրոպայի կազմակերպության դեսպանի հարցը աներկբա քննարկելու եմ Բրյուսելում, հասնելու եմ ու ասեմ, որ այդ կինը այստեղ պետք չէ։
Ու առհասարակ, էս ամենից հետո, պիտի լրջորեն մոնիտորինգ անենք մեզ պե՞տք են առհասարակորեն միջազգային կառույցները թե ոչ։ Եթե դրանք միայն ինչ որ անհասկանալի ծագման կոնվենցիաների համար են, ապա ուրեմն թող մաքրվեն։ Եթե մեր հակառակորդը միայն «հարևանները» լինեին, մենք «կչրթեինք» իրենց, սակայն մեր դեմ ընկալում ենք լավ ովքեր են։
Ու էս ֆոնի վրա եվրոպական քար-լռությունը հանցանքին է հավասար հարձակումներին։ Մենք հետոյում պիտի իրոք հասկանանք ոնց ենք վարվելու։
