Հաճախ կարծիքի համար կարող է քեզ բոյկոտեն ու մերժեն, ցավեցնեն։ Այս կարճամետրաժի ողջ ուղերձն այն է, որ կա իմացյալ օբյեկտիվ ճշմարտութուն, որ երկու անգամ երկուսը չորս է և կա պրոպագանդա, որ երկու անգամ երկուսը հինգ է։
Եվ նա ով համարձակվում է ասել, մինչև վերջ պնդելով, որ դա էդպես չէч արժանանում է ոչնչացման։ Երբ բոլորը իմանալով ի վերջո լռում են, որովհետև աշխատում է վախի սկզբունքն։ Վախի, որը անհամադրելի է ճշմարտության հետ հաճախ։ Այս կարճամետրաժը 2012ին հաղթեղ BAFFAի ժամանակ ու տարածում ունեցավ։
Եվ հիմա համադրելով այսօրվա համատարած լռության հետ աշխարհի, կարելի է ասել նույն պատկերն է ինչ ֆիմում, երբ կա համատարած ընդունված սուտ, որտեղ ճշմարտությունը թաքնված է ու նրա ամեն մի ելնելը՝ դատապարտվում է ոչնչացմամբ։
Քանզի սուտն է կարևոր ու հեշտ, եթե ուզում ես հանգիստ լինել ու ապրել։
