Արմենակ Շահմուրադյանը ծնվել է 1878ին ապրիլի 7Ին, մահացել է 1939ին, սեպտեմբերի 14ին Փարիզում։ Արմենակը հրաշալի տենոր էր ու քիչ հանդիպող տղամարդկային բարձր նոտաներով։ Արմենակը ծնվել է 1878ին Մուշում։
Ութ տարեկանից եկեղեցու խոր է հաճախել, բայց հոր վախճանից հետո Արմենակի մայրիկը չի կարողացել խորի վճարը տալ ու դուրս է մնացել։ Հետագայում ճեմարան է Արմենակը ընդունվում ու նկատում է նրան Կոմիտասը։ Նրա հսկողությամբ ձևավորվում է Արմենակի մտածողությունը էսթետիկական ու ձայնային դիապազոնը։ 1896ին Արմենակը ավարտում է Ներսիսյան դպրոցը։
Մակար Եկմալյանն է արդեն նկատում և մշակում է վոկալը։ 1911 ին առաջին բեմելն է լինում Արմենակի՝ «Գունոյի Ֆաուստ» օպերայում։ Մոտ մեկ ամիս օպերային կատարումը Արմենակի հավաքում է հանդիսատես։ 1912ին համերգներով Կահիրեյում, Թիֆլիսում, ու այլ տեղեր հյուրախաղերի է գնում։ Շահմուրադյանին Ալեկսանդր Մանթաշյանցը օգնություն է ցուցաբերում։
1930ին Եվրոպա է վերադառնում՝ Կոմիտասի մոտ։ Կոմիտասը հիվանդանոցում է լինում ու նա նրա համար երգում է «Հայաստան, երկիր դրախտավայր» երգը։
