Վահագն Դավթյանը 1922ին է ծնվել՝ օգոստոս 15ին։ Բանաստեղծ, դրամատուրգ Դավթյանը Արմ․ Հայաստանի ՝ Արաբկիրում է ծնվել, Ոսկեգետակի մոտ։ Գաղթել են Կրասնոդար, ու գաղթական արաբկիրցիները հիմնել են Երևանյան Արաբկիր թաղամասը։
Լսելով հիմված թաղամասի մասին, Դավթյանների ընտանիքը Կրասնոդարից ետ է դառնում։ 1948ին ավարտել է Դավթյանը ԵՊՀ-ն։ Քարասուն ժողովածու բանաստեղծական, 900 հոդված․ էսսե-հուշագրություններ է հեղինակել Վահագնը։ Թարգմանել է հայտնի հեղինակների։
Նրա անունով է Երևանի 149 դպրոցը և Արաբկիրում՝ այգին ու մեկ փողոց։ 1945ին ավանգարդ թերթում խմբագիր է եղել, 1965ից սփյուռք-կոմիտեի նախագահ։ 1981ից Հայաստան՝ վերածնված հանդեսի խմբագիր։ Մինչև 1991ը գրողների համամիության նախագահ։ Դավթյանը հայրենականին ևս մասնակցել է։
Վիրավորումով է եկել ու շաունակել է ուսումնառությունը։ Վահագնի երկերը բոցաշունչ են, խորիմաստային պարզության կենցեպտում։ Դավթյանը 1996ին է վախճանվել։ Նրա մարմինը ամփոփվել է պանթեոնում՝ Կոմիտասի անվան։ Երկերը Վահագնի հարստությունն են գրական հայ աշխարհի ու սերունդների գանձերը, որոնք փոխանցվելու են շարունակական ու հավետ։
