Մանկաբարձ Արմինե Սայադյանը գրում է․ «Լուսավոր մայրիկը Հադրութից․ Այսօր ուզում եմ կիսվել ձեզ հետ ինձ համար շատ կարևոր պատմությամբ։ Հատկապես այսօր եմ ուզում պատմել այս պատմությունը՝ հավատալով, որ այս ընթացքում և սրանից հետո ծնվող երեխաները մեր պատասխանը կլինեն կյանքին։
Հերթական հաջողության պատմությունը ներկայացնում եմ առանձնահատուկ ոգևորությամբ և միևնույն ժամանակ հուզմունքով: Մեր նորաթուխ մայրիկը ծնվել և մեծացել է Հադրութում: Հայրը զինվորական է՝ կոչումով մայոր, ում երկու եղբայրները զոհվել են Արցախյան առաջին պատերազմի ժամանակ 17 և 20 տարեկանում:
Ամուսնու հետ ծանոթացել է հարազատ Հադրութում, որտեղ վերջինս անցնում էր զինվորական ծառայություն, իսկ այսօր արդեն մայոր է: Նորաստեղծ ընտանիքը արդեն հասցրել էր հանդիպել դժվարությունների՝ իրենց առաջնեկին գրկելու ճանապարհին, իսկ հետո սկսվեց ամենասարսափելին՝ պատերազմը:
Մի քանի օր նկուղում անցկացնելուց հետո, ամբողջ ընտանիքը ստիպված եղավ լքել հարազատ Հադրութը, մնացին միայն տղամարդիկ՝ մինչև վերջին վայրկյանը պայքարելու հարազատ հողի համար: Երկու եղբայրները (հորեղբոր տղաները)՝ 20 և 18 տարեկան, ստացան ծանր վիրավորումներ մարտի դաշտում: Առաջին Արցախյան պատերազմում զոհված հորեղբոր անունը կրող Ալիկի կյանքը փրկել չհաջողվեց։
Ահա այսպիսի ծանր օրերին համառ պայքարում էինք այս պահի համար: Այսօր՝ պատերազմից մեկ տարի անց, մայրիկը արդեն տուն է վերադառնում փոքրիկ Արթուրը գրկին: Եվ սա խորհրդանշական է: Ոչինչ պատահական չի լինում»:
