Լիլիթի ու Ալեկսանդրի տղան գնացել է դպրոց։ Նրան տարել են Լիլիթը ու Ալեկսանդրը։ Լիլիթը ասում է Սաշը ինքնուրույն է զարթնել։ Ալեկսանդրը, Սաշի հայրը ասում է ամեն օր, տասնհինգ օր բերել է դպրոց ման են եկել, որ տարածքին ծանոթանան։ Ալեկսանդրը ասում է շատ է խոսում տղայի հետ ու տարբեր հարցեր են քննարկում։
Լ․ Բասյանն էլ նշում է, որ երեխան շատ ընկալող է, միայն տառերը դեռ հայկական չգիտի, ռուսերենը գիտի։ Ալեկսանդրը հագել է ջինսի տաբատ ու պիդջակ։ Լ․ Բասյանը շատ է հուզվել, որ բալիկը դպրոց է գնում ու կարոտում է այն պստիկ շրջանները, երբ դեռ գրկի էր։ Ուսուցչուհուն ընտրել է Ալեկսանդրը, ասում է կարևոր չի եղել ուր, որտեղ, զուտ ուսուցչուհին լավը լինի։
Լիլիթը վստահել է Ալեկսանդրի ընտրության մեջ, թեպետ այլ տեղ է տանել որոշել, բայց Ալեկսանդրին վստահել է։
Բայց ասում է, եթե լեզվական պրոբլեմներ լինեն կփոխեն։
