Ալավերդի քաղաքի կարի ֆաբրիկան տարիներ էր չէր աշխատում, սակայն այս օրերին այնտեղ լսվում է կարի մեքենայի ձայնը։ Բացել են արտադրամասն ու սկսել կարել ծածկոցներ քնելու պարկեր զինվորների համար։
Արևհատ Մանյանը ով ևս կարող կանանցից է, նշում է, որ էդ ծածկոցների միջոցով կարծես իրենք էլ են սահման գնում ու կանգնում տղաների կողքին։ Չէ որ ամեն ուղարկած ծածկոցի հետ, կարողների ջերմությունն է փոխանցվում։ Արթուր Շախկուլյանն էլ համակարգիչների ակումլյատորներից փոխարիչներ է ստանում ու ուղարկում, քանզի դրանք շատ պետք էն գալիս։
Ալավերդցի դպրոցականներն էլ ձեռքի աշխատանքով ստեղծած սուվինիրներ են վաճառում։ Ավելի փոքրերը մակուկատուրա են հավաքում կամ հանձնում են ամբողջ թուղթը, կամ եթե լինում է գիրք, որ կարելի է օգտագործել․ հենց այդպես էլ վաճառում են։
Քաղաքը առավոտ արթնանում է ու սկսում աշխատել ի օգտարարություն սահմանի և կանեն դա այնքան, որքան կտևի կռիվը, քանզի անհրաժեշտ է։
